125 நெஞ்சொடு கிளத்தல்

 குறள்களுக்குக் குறள்வடிவில் கருத்து

125 நெஞ்சொடு கிளத்தல்

குறள் 1241:

நினைத்தொன்று சொல்லாயோ நெஞ்சே எனைத்தொன்றும்

எவ்வநோய் தீர்க்கு மருந்து.

நெஞ்சே! எனைப்படுத்தும் இந்தநோய் தீர்வதற்கு

நன்மருந்து சொல்லேன் எனக்கு.

குறள் 1242:

காத லவரிலர் ஆகநீ நோவது

பேதமை வாழியென் நெஞ்சு.

அன்பர்  வரவில்லை! நெஞ்சமே

நீவிரும்பிச்

சென்றால் அறியாமை தான்.

குறள் 1243:

இருந்துள்ளி என்பரிதல் நெஞ்சே பரிந்துள்ளல்

பைதல்நோய் செய்தார்கண் இல்.

அன்பர்  பிரிவளித்தார்! நெஞ்சமே! நீயோ

இங்கிருந்து வாடுவதேன்? கூறு.

குறள் 1244:

கண்ணும் கொளச்சேறி நெஞ்சே இவையென்னைத்

தின்னும் அவர்க்காணல் உற்று.

நெஞ்சமே! அன்பரைக் காணநீ சென்றாலோ

கண்களையும் கூட்டிச்செல்! இல்லையென்றால் என்னையவை

தின்பது போல்வாட்டும் பார்.

குறள் 1245:

செற்றார் எனக்கை விடலுண்டோ நெஞ்சேயாம்

உற்றால் உறாஅ தவர்.

நம்மை விரும்பவில்லை நெஞ்சே! அதற்காக

நம்வெறுப்பைக் காட்டுவாயா நீ.

குறள் 1246:

கலந்துணர்த்தும் காதலர்க் கண்டாற் புலந்துணராய்

பொய்க்காய்வு காய்தியென் நெஞ்சு

தையலிடம் ஊடிவிட்டுக் கூடவந்தால்   சாடமாட்டாய்!

பொய்க்கோபம் இன்றுமட்டும் ஏன்?

குறள் 1247:

காமம் விடுவொன்றோ நாண்விடு நன்னெஞ்சே

யானோ பொறேனிவ் விரண்டு.

நெஞ்சமே! காதலை அல்லது நாணத்தை

விட்டுவிடு! தாங்கேன் இரண்டு.

குறள் 1248:

பரிந்தவர் நல்காரென் றேங்கிப் பிரிந்தவர்

பின்செல்வாய் பேதையென் நெஞ்சு.

அன்பர் பிரிந்தாலும் பின்னால் அலைகின்ற

நெஞ்சமே பேதைதான் நீ.

குறள் 1249:

உள்ளத்தார் காத லவராக உள்ளிநீ

யாருழைச் சேறியென் நெஞ்சு.

அவரெந்தன் உள்ளத்தில் இருக்கின்றார்! நெஞ்சே!

அலைந்தெவரைத் தேடுகின்றாய் நீ?

குறள் 1250:

துன்னாத் துறந்தாரை நெஞ்சத் துடையேமா

இன்னும் இழத்தும் கவின்.

பிரிந்தார் புறப்பொலிவு போச்சு! ஏங்கித்

திரிந்தேன் அகப்பொலிவும் போச்சு.