இது நல்லதல்ல!
உயர்ந்த கட்டடத்தைத் தங்கள் உழைப்பால்
உயர்த்தும் திறன்படைத்த மக்கள்--துயரம்
பிழிந்தெடுக்க வாழ்க்கைத் தரத்திலே தாழ்ந்தே
விழிபிதுங்கும் கோலமேன்?செப்பு.
உயர்ந்த கட்டடத்தைத் தங்கள் உழைப்பால்
நினைக்க நினைக்க நினைவில் அமுதம்
அருகருகே மாநிலத்தார் அன்னியராய் மாறி
உழவுக்கு விளைச்சல் அழகு!
தவறுகள் செய்துவிட்டால் செய்திட்ட உள்ளம்
பணமென்னும் மோகவலைப் பின்னலிலே சிக்கித்
மதுவை இறைச்சியை இங்கே விலக்கு!
இந்தவெறி அந்தவெறி எந்தவெறி யானாலும்
வழ்வில் அடிபட்டால் வாலாட்டும் ஆணவம்
MONDAY IS THE FIRST DAY
முன்னணியில் பிள்ளைகளை முன்னேற்றி பெற்றோர்கள்
விழிகளில் ஒளியை ஏற்று--நாளை
இப்படிப் போனால் இடித்துரைக்கும்!சற்றேநாம்
(கவியரங்கக் கவிதை-07.10.07-வாசல் கவிதை அமைப்பு)
சிறுவர் சிறுமியரின் ஏக்கமிகு சொற்கள்
வளரும் பொழுதோ வளரவேண்டும் என்பார்!
கண்டதே காட்சியாய் கொண்டதே கோலமாய்
புரியாத வயதில்
சின்னக் குழந்தைகள் செல்லமான மொட்டுக்கள்
பும்பா நடத்தும் நகைச்சுவைக் காட்சிகளைக்
கல்லால் அடித்தார்!கணைகொண்டு தாக்கினார்!
கல்வி யறிவற்றோர் காட்டும் மரியாதை
விழுதொன்றே கோடரிக் காம்பாய் விரைந்து
நண்பர்கள்,உறவினர்கள் நாளும் வருவதும்
வளர்ச்சியும் உண்டு!தளர்ச்சியும் உண்டு!
தூண்டித் துருவித் துரும்புகளைத் தூணாக்கி
சொல்லித் திருந்தவேண்டும்!இல்லை, அனுபவங்கள்
ஒருவன் வரலாற்றை உண்டாக்கிக் காட்ட
பிறப்பிலும் இந்தியன்!ஆயுள் முடியும்
உயிருடன் இங்கே உலவும் பொழுதில்
ஒருநாள் மகிழ்ச்சியை வாழ்வில் இழந்தால்
ஒவ்வொரு நாளும் முடியும் பயணத்தில்
திரைகட லோடி திரவியம் தேடித்
இந்த வயதில் அதுபோன்ற எண்ணங்கள்
வெண்பா எழுத,கனியிருக்க காய்களை
கவிதைச் சிறகைக் கடைசி வரையில்
இருப்பதோ இங்கே சிலநாள்கள் தானே!
நல்லநல்ல எண்ணங்கள் நாளும் மலர்கின்ற
INTERNAL BROODING OF THE MIND
உள்ளத்தில் உள்ளாடும் துன்பத்தின் கோலத்தைத்
அனைவருக்கும் நல்ல தரமான கல்வி
தேவை எனத்தெரிந்தால் தேக்கும் நிலையெடுக்கும்!
உழைக்கின்ற வர்க்கம் ஒருகோடி பார்க்கும்
(சுசாந் சிரிராம்-நிக்கில் அபிசேக்)
பூவோ,பழமோ,வெறும்நீரோ பக்தியுடன்
அன்றாடத் தேவைக்கே அல்லாடும் கூட்டமுண்டு!
கற்றுத் தெளியவைத்துக் கல்லைக் கனியாக்கும்
ஊர்மக்கள் கூடிநின்று தேரை இழுத்தால்தான்
நாய்கள் மனிதரிடம் நன்றி மறவாதே
கண்ணீர் பெருக்கெடுக்க நூறுவகைக் காரணத்தை
உடலின் அழுக்கோ குளித்துவிட்டால் நீங்கும்!
கழனிகளில் நல்லுழைப்பைச் சிந்தும் உழவர்
பிடிமானம் இல்லாத வாழ்க்கை!நாளும்
முதியவர்கள் வீட்டின் சுமைகளே என்று
வட்டிக் கணக்கிலே வாழத் துடிப்பவர்கள்
அமைதியாகத் தோன்றுகின்ற இந்த உலகம்
அறிவுரை என்றால் அரைகாத தூரம்
வயிரம் வயிரத்தை இங்கே அறுத்தால்
புல்லாங் குழலின் துளைகளில் உட்காற்று
உட்கொள்ளும் நம்முணவு நம்முடலில் தங்கிவிட்டால்
ஒன்பது ஓட்டைகள் உள்ள உடலுக்குள்
மற்றவர் உள்ளத்தைப் புண்படுத்தும் சொற்களை
உயிருடன் இங்கே உலவிடும் போது
அவரவர் வாழ்வின் கடமைகள் தம்மை
கலவர பூமியாக கல்கத்தா மாறி
பெரியவர்கள் போற்ற சிறியவர்கள் தானே
பெருந்தன்மை கோழைத் தனமல்ல வாழ்வில்
மற்றவர் எப்படி என்றே கணக்கிட்டுக்
இப்படிச் செல்லவேண்டும் என்றொரு பாதையை
எழுத்துக்கும் வாழ்க்கைக்கும் ஒற்றுமை வேண்டும்!
தேடிக் கொணர்ந்ததோ தேனாய் இருக்குமென்றே
இன்னாசெய் தாரை ஒறுத்தல் அவர்நாண
பெற்றவர்கள் சொல்லை மதிக்காத பிள்ளைகள்
MOON IS BOON